Ludwig van Beethoven’in
ölümünün 115. yıldönümü vesilesiyle
düzenlenen etkinlik programında
Millî Eğitim Bakanı Hasan Âli Yücel’in önsözü

            Asıl müziğin yaratıcılarından Beethoven, dokuzuncu senfonide mana âleminin bir kahramanı ile gönül birliği, duygu birliği ve ses birliği yapmaya razı olmuştur.

            Dokuzuncu senfonide, hemen başından sonuna, inatçı bir fikir gibi tekrar edip duran aynı yankı, bitmeden önce kelimelerin, sözlerin yardımına sarılır. Beethoven, sanki bu seslerle en yüksek insan idealini anlatamamaktan üzülmüş, Schiller’in ancak tanrılardan duyulabilir yücelikteki mısralarını söyletmeye mecbur olmuştur.

            Schiller, sevimli yüzüyle insandaki kıymetlere bütün hayatınca tapmış, hürriyet ve neşenin şairi Schiller, Beethoven’e ilham veren bu şiirinde, insanları Tanrıda birleşmeye çağırır. İnsanları, göreneklerin, sapık düşüncelerin biri birinden ayırdığı bu ölümlü varlıkları, onun gölgesinde kardeş olmanın saadetine, bir dostun dostu olabilmek ve bir gönlün sıcaklığında yaşayabilmek neşesine çekmek ister.

            Dokuzuncu senfoniyi hazırlamaları için müzikçi, arkadaşlarıma dilekte bulunduğum zaman, yüreğimde hep bu duygular vardı. İnsanlığın alevler içinde kıvrandığı böyle bir devirde, Beethoven’in sesine ve Schiller’in bu sözlerine ne kadar muhtacız. 23 Mart 1942

                                                                                  Maarif Vekili
Hasan Âli Yücel

C.A.
22.III.1942
Cumartesi
saat 11.00de
Vekil beyefendinin evlerinde,
kendileri tarafından dikte edildi.